صداخانه
درباره ما
صداخانه تلاش میکند موسیقی مردمی ایران را از دریچهی تاریخ صنعت ضبط نگاه کند. مناسباتِ «تولیدِ موسیقی» در صنعت ضبط و شرایطِ «گفتمانی حاکم بر میراث فرهنگی»، هر کدام سعی دارند روایتی از چیستی و چگونگیِ وضعیت موسیقی مردمی در ایران ارائه کنند. از سال 1337 شمسی، صنعت ضبط از انحصار شهر تهران خارج شد و مناسباتِ تولید موسیقی به کانونهای موسیقی مردمی در مناطق مختلف ایران کشیده شد.
کتابشناسی
صداخانه سفرها و کارهایِ میدانی خود را به منظورِ بررسیِ وضعیتِ معاصر موسیقی مردمی و انتشار مقالات و ضبطهای میدانی در این زمینه آغاز کرده است (به مجلس هم توجه بشود به موسیقی و ضبط موسیقی در مجلسها موسیقی در بستر اجرایی خود). در کنارِ این آرشیو صوتی و ضبطهای میدانی، صداخانه توانسته است فهرستنویسی نسبتا جامعی از کتابشناسی فارسی در حوزه موسیقی مردمی ایران تدوین کند که دسترسی گستردهتر به پیشینهی پژوهشی در این زمینه را ممکن خواهد ساخت.
اطلس موسیقی وطن
صداخانه در پیشینهی کاری خود نمونهای از فازِ اولِ وبسایتِ اطلس موسیقی مردمی ایران را در سال 2017 تهیه نموده بود که شاملِ مدخلهای دانشنامه مختصر موسیقی مردمی ایران بود و صدها تراک صوتی که بر روی نقشهی جغرافای موسیقایی ایران گسترده شده بود. این اطلس امکان انواع جستجو و تعاملِ همزمان با دانشنامه، نقشه موسیقیهای مردمی ایران و آرشیو را فراهم میکرد. نسخهی تکاملیافته و متفاوتی از اطلس موسیقی مردمیِ ایران با عنوان «اطلس موسیقی وطن» در حال آمادهسازی است
موسیقی مردمی
تمام اینها به امید آنکه مفهومِ نهفته و در عین حال بدیهی و رهاییبخشِ «موسیقی مردمی» که چیزی جز معاشرت دائمیِ موسیقیدانان و مردم در مجالسِ شادی و سوگ نیست به میان ما بازگردد. تمامِ اینها به امید آنکه خانههایمان، گوشهایمان و آغوشهایمان برای سَر و صدای موسیقیدانان باز شود و آرامشِ ما به اهالیِ رامش به امانت گذاشته شود.